کابل فیبر نوری

ساختار کابل فیبر نوری :
جنس فیبر نوری معمولا از شیشه یا پلاستیک می باشد که برای انتقال اطلاعات از منبع نور لیزر یا LED استفاده می کند.
فیبر نوری به طور کلی از بخش های هسته ، پوسته و چندین روکش تشکیل شده است که در ادامه به تفکیک هر یک را شرح داده ایم.
هسته : هسته بخش اصلی فیبرنوری می باشد که بهتر است از جنس شیشه باشد اما از جنس پلاستیکی آن در فواصل کوتاه نیز استفاده می شود.
پوسته : پوششی که هسته درون آن قرار دارد و مانند هسته نیز از جنس شیشه یا پلاستیک ساخته می شود تا باعث بازتابندگی نور درون هسته باشد.
روکش خارجی : روکش خارجی که بسته به مدل یا نوع استفاده از آن به شکل های متفاوتی در بازار عرضه می شود.

انواع کابل فیبر نوری :
کابل خاکی فیبر نوری (‎OBUC)
غلاف فلزی ، نوار جاذب رطوبت یا ژله، باعث شده تا کابل خاکی فیبر نوری خاصیت ضد جوندگی و مقاومت در برابر نفوذ رطوبت را داشته باشد. شایان ذکر است کابل خاکی فیبر نوری برای دفن در زمین نیز استفاده می شود.
کابل کانالی فیبر نوری (‎OCUC‏)
این نوع کابل فاقد ژله می باشد و برای استفاده از آن بهتر است از داکت استفاده شود. برای این کابل می توان از نوار جاذب رطوبت نیز استفاده کرد
کابل هوایی فیبر نوری (‎OSSC)‏
این کابل با توجه به ساختار خاصی که دارد بدونه ژله و خشک می باشد و دارای دو لایه روکش، یک لایه آرمور است و به خاطر شباهت به عدد 8 نیز به فیگور 8 نیز معروف می باشد. شایان ذکر است کابل هوایی فیبر نوری مناسب استفاده در کابل کشی هوایی است.

انواع کابل فیبر نوری با توجه به ساختار
کابل فیبر نوری با توجه به نوع ساختار در قالب دو نوع تک حالتی و چند حالتی ارائه می شود که در ادامه به شرح هر یک می پردازیم:
تک حالتی یا Single Mode
از فیبرنوری سینگل مد اغلب برای ارسال اطلاعات در مسافت طولانی با سرعت کمتر استفاده می شود و منبع نور آن لیزر می باشد
چند حالتی یا Multi Mode
از فیبرنوری مالتی مد برای ارسال اطلاعات در مسافت های کوتاه تر با حجم بالاتر با استفاده از منبع نور LED استفاده می شود
نکات نگهداری و نصب فیبر نوری
فیبر نوری نیاز به دقت زیاد در هنگام کابل کشی دارد.
در کابل فیبر نوری امکان شکستگی بسیار است.
مزایای کابل فیبر نوری :
• مقرون به صرفه بودن
• تبادل اطلاعات به مراتب بیشتر
• ارتباط پایدار و بدون نوسان
• عدم تداخل الکترومغناطیسی
• امکان استفاده در مسافت طولانی
• عدم هدر رفت انرژی
• وزن سبک

فیبر نوری در ایران
در ایران در اوایل دههٔ ۶۰، فعالیت‌های پژوهشی در زمینهٔ فیبر نوری، برپایی مجتمع تولید فیبر نوری در پونک تهران را در پی داشت و در سال ۱۳۶۷، کارخانهٔ تولید فیبر نوری در یزد به بهره‌برداری رسید.
عملاً در سال ۱۳۷۳ تولید فیبر نوری با ظرفیت ۵۰٬۰۰۰ کیلومتر در سال در ایران آغاز شد.
فعالیت استفاده از کابل‌های فیبر نوری در دیگر شهرهای بزرگ ایران آغاز شد تا در آینده نزدیک از طریق یک شبکهٔ ملی مخابرات نوری به هم بپیوندند. در همان سال ۱۳۶۷ نخستین خط مخابراتی تار نوری میان تهران و کرج به کار افتاد.

نخستین پروژهٔ فیبر نوری با اجرای ۷۰۰ کیلومتر کابل با ۱۳ هزار کانال میان چندین مسیر با هزینه‌ای بالغ بر ۴۰ میلیارد ریال بین سال‌های ۶۹ تا ۷۳ انجام شد.
در برنامهٔ دوم توسعه پروژهٔ فیبر نوری با ۱۱٬۶۰۰ کیلومتر کابل با ۶۲۰ هزار کانال بین شهری با هزینهٔ ۶۵۴ میلیارد ریال در سال‌های ۷۴ تا ۷۸ به انجام رسید و نهایتاً در برنامهٔ سوم توسعه ۱۷٬۸۵۰ کیلومتر تا ۲ میلیون کانال با پروتکشن بین شهرهای کشور با هزینه‌ای بالغ بر ۱٬۰۳۵ میلیارد در سال‌های ۷۹ تا ۸۳ اجرا شد.

و در دولت سیزدهم پوشش فیبرنوری از ۹۰۰ هزار خانوار به ۸ میلیون رسیده است و تعداد مشترکین مبتنی بر فیبرنوری نیز از ۲۸۰ هزار در ابتدای دولت به نزدیک به ۵۹۰ هزار تاکنون رسیده است.